Όταν ρωτάς «ΝΑΙ ή ΟΧΙ στην Ευρώπη και
το ευρώ» έναν λαό, που γνωρίζεις ότι στην πλειοψηφία του επιθυμεί να
παραμείνει και στα δύο, και «τσοντάρεις» τεχνητά το αταίριαστο ερώτημα
«ΝΑΙ ή ΟΧΙ στη σύμβαση», το οποίο γνωρίζεις, ότι είναι το διαβατήριο της
χώρας και των πολιτών προς την εξάρτηση και την εξαθλίωση, ο ίδιος
αυτός λαός το απορρίπτει, τότε και ο πιο μικρόνους, ο πιο αδαής, ο πιο
καλοπροαίρετος αντιλαμβάνεται ότι πρόθεσή σου είναι να εκμαιεύσεις το
ΝΑΙ στην άρνησή του, εκβιάζοντας το ΟΧΙ στην κατάφασή του. Του λες: «Αν
πεις ΟΧΙ στην πολιτική μου, που ξέρω ότι διαφωνείς, τότε θα πω και γω
για σένα ΟΧΙ στην Ευρώπη και το ευρώ, που ξέρω ότι συμφωνείς»…
Ενώ, λοιπόν, το αντικείμενο της πολιτικής διαμάχης στη χώρα ήταν εξαρχής
το ΝΑΙ ή ΟΧΙ στα μνημόνια και σήμερα το ΝΑΙ ή ΟΧΙ στην αποτυχημένη και
αδιέξοδη πολιτική και σε αυτούς που ωστόσο την εφαρμόζουν, αντιθέτως, η
συλλογιστική του δημοψηφίσματος παραβλέπει το προφανές και προσπαθεί να
εκβιάσει τη νομιμοποίηση της αυθαιρεσίας και της αποτυχίας. Και μάλιστα
με τον εξής αντιφατικό των καλών προθέσεων τρόπο: Διακινδυνεύοντας,
δηλαδή, την έξοδο ενός φιλοευρωπαικού λαού από την ευρωζώνη αν αυτός
εκφράσει την αντίθεσή του σε μια πολιτική που τον καταδικάζει στη
σύγκρουση και το περιθώριο και την ίδια στιγμή διακινδυνεύοντας το χάος
στην ίδια την Ευρώπη, στην ενότητα και την ισχυροποίηση της οποίας,
υποτίθεται ότι προσβλέπει το πολιτικό του ερώτημα.
Τόσο το ετεροχρονισμένο timing που ο πρωθυπουργός θυμήθηκε τη γνώμη του
λαού, όσο και ο τρόπος του «ερωτήματος πολλαπλής επιλογής» που έθεσε,
στην ουσία ακυρώνουν την αξία της άμεσης δημοκρατικής συμμετοχής στο
σημερινό αδιέξοδο της χώρας. Αλλά τις πραγματικές προθέσεις του
πρωθυπουργού και τις εναλλακτικές θέσεις και συμμαχίες θα τις αναδείξει ο
χρόνος προς τις αναπόφευκτες εκλογές και οι πολιτικές εξελίξεις που θα
ακολουθήσουν. Πάντως στο πρόσωπο και την άτακτη πτώση του πρωθυπουργού
δεν καταρρέει με θόρυβο μόνο μια κομματική αυτοκρατορία σε μια μικρή
χώρα της ευρωζώνης αλλά και μια αντίληψη ότι όλα μπορούν να σχεδιάζονται
και να εφαρμόζονται με τάξη και ασφάλεια χωρίς τη συγκατάθεση του λαού.
Και αυτό είναι ένα μήνυμα από τη χώρα-πειραματόζωο προς τις άλλες χώρες
της Ευρώπης αλλά και πέρα από αυτήν. Παρ’ όλη την αποτυχία και το
διασυρμό, σε μια από τις χειρότερες στιγμές της ιστορίας μας, έχουμε και
πάλι ένα θετικό μήνυμα να στείλουμε στην ανθρωπότητα…
Δ. Τρικεριώτης