Οἱ μνῆμες ἒρχονται σὰν γἐρικα φτερά,χτυπῶντας, παλεύοντας νὰ κρατηθοῦν
ψηλὰστὸν στρόβιλο
τοῦ χρόνου.
Πέταξε πρὸς τὴ λάμψη τοῦ πρωινοῦ ἣλιουκαὶ τὴ μυρωδιὰ τοῦ θυμαριοῦ,
στὶς πλαγιὲςμὲ τὰ σπασμένα μὰρμαρα.Πέταξε πρὸς τὰ ἀθέατα σημάδιατῶν
ἀλλοτινῶν καιρῶν, ποὺ ἀναπαύονταικάτω ἀπὸ τὴν ἀγράμπελη.Μύρισε στὴ γῆ,
αὐτὴ τὴ μυρωδιὰ τῆς ἀρχέγονηςγονιμότητας, ποὺ γενιὲς ἀχάλκευτων
δὲν κατάφεραν νὰ ἀφανὶσουν.Καὶ εἶναι τὸ μυαλὸ ποὺ παλεύει νὰ ἀναδείξῃ
μέσα ἀπὸ τὶς ρωγμές, τὸ μεγαλεῖο ποὺ ἀναχαραζει ἡ σκέψη.
Interior of the temple of Jupiter Panhellenios -
Ἐσωτερικὸ τοῦ ναοῦ τοῦ Πανελλήνιου Δία (Αἲγινα)
http://otikineitai.blogspot.com/2011/09/blog-post_2493.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+otikineitai+%28%CE%8C%CF%84%CE%B9+%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CF%84%CE%B1%CE%B9%29