ΥΠΕΡ ΒΩΜΩΝ ΚΑΙ ΕΣΤΙΩΝ

Στο πρώτο του βιβλίο, με τίτλο «Η Γέννηση της Τραγωδίας», το οποίο έγραψε το 1872 ο Νίτσε κάνει μία ιδιαίτερα μνεία στο ελληνικό έθνος, αποδεικνύοντας ότι ο Γερμανός φιλόσοφος και φιλόλογος ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του.

Σε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βιβλίο του  έγραφε:

  

Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικά ό,τι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του. Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ’ αυτούς. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους.

Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες. Βέβαια, πού και πού, κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, την αλήθεια που διδάσκει ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνιόχους, οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα».

Ας ελπίσουμε μόνο ότι ο σημερινός Ελληνας θα βρει τον τρόπο και το κουράγιο να πραγματοποιήσει κι αυτή τη φορά το τόσο απαραίτητο "αχίλλειο πήδημα", αλλά κι ότι κανείς δεν θα μπορέσει να ανακαλύψει το "κώνειο"...

πηγη