ΥΠΕΡ ΒΩΜΩΝ ΚΑΙ ΕΣΤΙΩΝ

Τὸ ἐρώτημα τὸ ἔχω ἤδη θέσει ἐδῶ καὶ μῆνες. Ὀρθότερα, ἔχω τοποθετηθεῖ ἐπὶ τοῦ συγκεκριμένου ἀρκετὲς φορές. Δὲν πιστεύω πὼς μᾶς ἔρχεται νέα τάξις. Ἁπλῶς ἀλλάζει κουστουμάκι ἡ ἢδη ὑπάρχουσα.

Δὲν ὑπάρχει νέα τάξις. Ὑπάρχει μία τάξις ποὺ θὰ μπορούσαμε νὰ τὴν ἀποκαλέσουμε κοσμοεξουσιαστές. Παλαιότερα ἀσκοῦσαν ἐξουσία κεντρική-περιφερειακή. (Βασιλεῖς, σουλτᾶνοι, φαραῶ.)

Μὲ τὴν πάροδο τῶν ἐτῶν «ἄλλαξαν» κάπως τὴν μορφὴ τῆς ἐξουσίας τους. Τὴν ἔκαναν πιὸ «δημοκρατική». Δῆλα δή, κρατῶντας τοὺς λαοὺς σὲ πνευματικὴ πενία, τοὺς κατηύθυναν ἐντέχνως σὲ ὅσα οἱ ἴδιοι ἐπιθυμοῦσαν. Πόλεμοι ἦταν αὐτό; Τραπεζικὲς ἐξαρτήσεις; Σκοταδισμός; Θρησκευτικὲς θεωρήσεις; Διαχωρισμὸς τῶν λαῶν σὲ ὁμᾶδες; Γενοκτονίες;

Σὲ κάθε περίπτωσιν ὑπῆρχαν «εἰδικοὶ» σύμβουλοι, ἱκανοὶ νὰ ἐνημερώσουν, νὰ συμβουλεύσουν καὶ νὰ κατευθύνουν. Κι ἔτσι ἐμεῖς, οἱ λαοί, παραμένουμε ἐδῶ κι αἰῶνες σκλᾶβοι, ὑποχείρια, ὑπήκοοι….

Σήμερα λοιπὸν ἀπεφάσισαν νὰ συνενώσουν τὰ μαγαζάκια τους καὶ νὰ φτιάξουν μία μεγάλην ἐταιρεία!  Στόχος τῆς ἐταιρείας; Μὰ φυσικὰ ἡ ἐξακολούθησις τῶν παραπάνω. Πρὸς τοῦτον ἔχουν ἐξαγοράσει συνειδήσεις, ἔχουν δόσει προνόμια, ὑποσχέσεις, ἐξουσίες καὶ ὅσα τέλος πάντων ἀπαιτοῦνται πρὸ κειμένου νὰ φᾶνε κάποιοι δοσίλογοι καλὰ κι αὐτοὶ πολὺ καλλίτερα.

Ποιοί εἶναι ὅμως αὐτοὶ ποὺ τόσο πολὺ κόπτονται γιὰ τὴν ἐξακολούθησι τῆς ἐξουσίας τους;

Προσωπικῶς τώρα πιὰ πιστεύω πὼς ἦταν πάντα οἱ ἴδιοι. Ἄλλαζαν ἱμάτια, ὀνόματα, θρόνους, τελετουργικά, ἕδρα, ἀκόμη καὶ ὄνομα στὴν μορφὴ τῆς ἐξουσίας. Ἀλλὰ παρέμεναν τὰ ἴδια ἀμετανόητα καθάρματα!

Ποιοί εἶναι;

Καλὸ τὸ ἐρώτημα. Ἀλλὰ εἰλικρινῶς, σήμερα δὲν ἔχουν σημασία τὰ ὀνόματά τους πλέον.

Μία προσεκτικὴ ὅμως ματιὰ στὴν ἱστορία θὰ μᾶς δείξῃ καὶ ὀνόματα καὶ τοποθεσίες καὶ τρόπους καταστολῆς. Ποὺ ἐπίσης ὅλως τυχαίως μοιάζουν πάρα πολὺ μεταξύ τους! (Ἀλήθεια, τί σχέσι νὰ ἔχουν ἐκείνοι οἱ περίεργοι κατακλυσμοί;)

 Στὸ ζητούμενον ὅμως.

Πῶς θὰ ἐπιτύχουν τὴν ὁλοκληρωτική τους ἐπικράτησι; Πῶς θὰ καταφέρουν νὰ φιμώσουν κάθε ἀντίλογο; Πῶς θὰ κλείσουν τὸ κεφάλαιο «ἐλευθερία τοῦ ἀτόμου»; Μποροῦν; Ἢ ὄχι;

Δείχνουν νὰ μποροῦν. Τοὐλάχιστον μὲ τὴν ἐξουσία ποὺ ἔχουν συγκεντρώσει, φαίνεται πὼς ἔχουν τὴν δύναμι καὶ τὴν τεχνολογία πρὸ κειμένου νὰ ὁλοκληρωθῇ τὸ σενάριον μὲ πλήρη ἐπιτυχία.

Τί λέει τὸ σενάριον;

Ἂς ποῦμε καλλίτερα τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖον θὰ τελειώσῃ ἡ παράστασις, κατ’  αὐτοὺς πάντα.

Ἡ παράστασις ὁλοκληρώνεται μὲ τὸν σχεδὸν ὁλοκληρωτικό μας ….ἀφανισμό!

Στὸ μεταξύ, θὰ ζήσουμε, πάντα κατὰ τὸ σενάριον, σεισμούς, καταστροφές, πλημμῦρες, ἡφαιστειακὲς ἐκτονώσεις, λιμοὺς καὶ λοιμούς. Ἀπὸ ὅλα ἔχει ἡ …χολυγουντιανή τους παράστασις! Ἔως καὶ ἐξωγηΐνους.

Ὅσοι ἐπιβιώσουν θὰ πρέπῃ νὰ ἔχουν ἐν τελῶς καταστεῖ πειθήνια κι ἄβουλα ὄντα. Ἔως καὶ νέον θεό μᾶς ἔχουν  ἑτοιμάσει τὰ «ἀφεντικά» μας! Ναί, θὰ μᾶς φέρουν τοὺς κακοὺς ἐξωγηΐνους, θὰ «φᾶνε» οἱ κακοὶ κάποιους ἀπὸ ἐμᾶς, θὰ δημιουργηθῇ πανικός, θὰ ἐπικρατήσῃ χᾶος καὶ μετὰ, ἐφ’ ὅσον θὰ ἔχουν «πολεμήσει» ἅπασες οἱ «καλὲς» ἐξουσίες τοῦ πλανήτου μὲ τοὺς «κακοὺς» εἰσβολεῖς, τότε θὰ ἐμφανισθῇ ὁ (ἐξωγήινος θὰ εἶναι κι αὐτός) «σωτήρας» μας κι ἀλλοίμονον σὲ ὅποιον δὲν τὸν ἀναγνωρίσῃ ὡς θεό του!

Παραλλήλως εἴπαμε, θὰ «παίζουν» τὰ πάντα, ὡς «χολυγουντιανὰ ἐφέ»! Σὰν τὶς μιῦγες θὰ τελειώνουμε!

Κάπως ἔτσι ἐξελίσσονται τὰ γεγονότα.

Τὸ καλλίτερον βέβαια εἶναι πὼς διασκεδάζουν βαθύτατα μὲ τὶς ἀγωνίες μας. Ἔως καὶ παιχνιδάκια φτιάχνουν πρὸ κειμένου νὰ διαπιστώσουν τὶς ἀνοχές μας καὶ τὶς ἀντοχές μας. Ἕνα ἀπὸ αὐτὰ εἶναι τὸ Illouminati.

Τὸ ἔχω ξαναπαρουσιάσει στὴν ἀνάρτησι: Ἔρχεται τὸ τέλος ἢ ἡ ἀπελευθέρωσις;

Μέσα σὲ αὐτὴν τὴν  παρουσίασι φαίνονται τὰ ἔως σήμερα ἔργα τους ἀλλὰ κι αὐτὰ ποὺ ἔπονται. Δῆλα δή, μποροῦμε πλέον, ἐὰν συνυπολογίσουμε φυσικὰ τὶς ἄφθονες «πληροφορίες» ποὺ ἀντλοῦμε ἀπὸ τοὺς συνεργᾶτες τους (ὑπαλλήλους τους, ὑπηκόους τους ἀκόμη καὶ τοὺς ἰδίους)  κι ἀπὸ τὰ «τυχαῖα» γεγονότα, τότε ναί, τὸ «παιχνίδι» φθάνει στὸ τέλος του.

Ἕνα σημεῖον κλειδὶ σὲ ὅλα ὅσα συμβαίνουν καὶ θὰ συμβοῦν, παραμένει ἡ πληροφορία. Ἐπίσης σημαντικὴ λεπτομέρεια, ποὺ ὅλοι μας πρέπει νὰ λάβουμε ὑπ’ ὄψιν  μας, εἶναι ἡ δική μας στάσις. Ἐὰν παραμένουμε φοβισμένοι, ἀπαθεῖς ἢ ἐςτῳ ἐκνευρισμένοι ἀπέναντί τους, σίγουρα νίκησαν.

Πιστεύω βαθύτατα πὼς τὸ παιχνίδι «παίζεται» ἀκόμη. Τί σημαίνει αὐτό;

Σημαίνει ἁπλούστατα πὼς ἔχουμε πολὺ περισσότερα ὅπλα ἀπὸ ὅσα ἀναγνωρίζουμε στοὺς ἑαυτούς μας.

Πρῶτον καὶ κύριον ἔχουμε τὴν ἀριθμητικὴ ὑπεροχή. Σαφῶς καὶ δὲν θὰ συμπράξουν ὅλοι σὲ μίαν παγκόσμιο ἀντίδρασι. Ἀλλὰ ὅσοι κι ἐὰν συμπράξουμε, σίγουρα θὰ παραμένουμε περισσότεροι ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἀσκοῦν ἐξουσίες.

Ἕνα ἄλλο ὅπλον εἶναι ἡ ἐπιμόρφωσις. Ὄχι αὐτὴ ποὺ ἐν ἀφθονίᾳ ὑπάρχει γύρω μας. Ἀναφέρομαι στὴν ἐπίγνωσι, στὴν συνειδητοποίησι, στὸ ΓΝΩΘΙΣΑΥΤΟΝ (τὸ ἄτιμο, εἶναι ἀρχὴ πολλῶν…) καὶ φυσικὰ στὸν αὐτοπροσδιορισμό μας. Τί θέλουμε νὰ ἤμαστε; Πρόβατα ἢ ἄνθρωποι;

Τὸ μοναδικό μας ὅπλο ὅμως, ποὺ ποτὲ δὲν θὰ νικήσουν λέγεται Νόησις. Δὲν εἶναι αὐτὸ ποὺ δημιουργεῖ τεχνολογίες. Εἶναι αὐτὸ ποὺ δίδει ζωή στὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν κάνει νὰ λειτουργῇ ὡς ἄνθρωπος. Εἶναι αὐτὸ ποὺ ἔχουν πολεμήσει ἅπαντες μὲ λύσσα. Εἶναι αὐτὸ ποὺ μᾶς ὁδηγεῖ στὴν ἀπόλυτο ἀνεξαρτησία καὶ ποὺ βασιζόμενοι ἐπάνω του μποροῦμε νὰ ἀλλάξουμε τὰ πάντα.

Κυττᾶξτε γύρω σας. Μϊα ἀθλιότης παντοῦ! Μία ἰσοπέδωσις. Μία ἐπιφανειακὴ νίκη τῶν «κακῶν»!

Ἀλλὰ δὲν εἶναι ἔτσι.

Δὲν μοῦ ἀρέσει νὰ δίδω ἐλπίδες ψεύτικες. Οὔτε γενικότερα ἐλπίδες.
Ἀλλὰ ἐπὶ τοῦ συγκεκριμένου ἔχω τὴν ἀνάγκη νὰ οὐρλιάξω.
Δὲν πρέπει νὰ φοβόμαστε τίποτα! Ἰδίως ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες! Τὸ ἄγριο κυνηγητὸ ποὺ μᾶς κάνουν καταδεικνύει πὼς ἀκριβῶς ἐμεῖς εἴμαστε τὸ μοναδικό τους πρόβλημα. Ἐμεῖς εἴμαστε ὁ φόβος τους κι ὁ τρόμος τους. Συνεπῶς; Ἐμεῖς εἴμαστε καὶ οἱ μόνοι ποὺ μποροῦμε νὰ τοὺς νικήσουμε!
Καὶ θὰ τὸ κάνουμε!

Πρὶν κλείσω τὸ σημερινό μου σημείωμα, κάτι τελευταῖο.

Ἐδῶ καὶ λίγες ἡμέρες ἔχει ξεκινήσει μία «παγκόσμιος ἀγανάκτησις» ἐπισήμως. Τώρα πιὰ ἀκόμη καὶ «τρανταχτὰ» ὀνόματα στηρίζουν τὴν «ἀγανάκτησι».

Ἐχθὲς τὸ βράδυ εἶχα μίαν συζήτησι διαδικτυακὴ μὲ τὴν φίλη Μαρία. Θέμα μας οἱ «ἀγανακτισμένοι» καὶ τὰ παιχνίδια Illuminati. Μέσα στὰ πολλὰ ἡ Μαρία ἀνεφέρθῃ καὶ στὴν κάρτα τοῦ παιχνιδιοῦ ποὺ τοὺς παρουσιάζει. Ἀφορμῆς δοθείσης λοιπὸν ἐξ αὐτοῦ, ἀπεφάσισα νὰ μοιραστῶ μαζύ σας τὶς σκέψεις μου.

Τὸ κίνημα τῶν «ἀγανακτισμένων» προσωπικῶς δὲν μοῦ ἐπιτρέπει νὰ αἰσθάνομαι καὶ πάρα πολὺ ἀσφαλής, ὄχι τόσο γιατὶ ἔχει προβλεφθεῖ ἤδη, ἀλλὰ κυρίως διότι ἀκόμη κι «ἀγνὰ παλληκάρια καὶ κοπελιές» ἔχουν πεισθεῖ γιὰ τὴνἀναγκαιότητά του.

Κάποιοι “ ειρηνιστές” σκοτώνουν για την ειρήνη έναν… αστυνομικό;