ΥΠΕΡ ΒΩΜΩΝ ΚΑΙ ΕΣΤΙΩΝ

...τούτος ο τόπος, γνώρισε πολλούς σαν κι εσάς… Ρεμάλια, που τα βύζαξε γάλα και του επέστρεψαν χολή… Προδότες της αγκαλιάς της μάνας… μα τους ξέρασε όλους σα βδελύγματα στην άκρη της ιστορίας, σημαδεμένους, ντροπιασμένους και εσαεί ατιμασμένους…

Ήρθατε κι εσείς, σκύλλας γέννες, με περίσσιο θράσος να αφήσετε το βρώμικο χνάρι σας πάνω στο κορμί της. Τη λερώσατε, την ποδοπατήσατε τη μάνα μας… Ακούγατε “Ελλάδα” και βράζατε… Δεν τολμάτε όμως ακόμα και την ώρα που τη στήνετε στο απόσπασμα να την κοιτάξετε στα μάτια, φοβάστε, τρέμετε, μήπως η ιερότητά της σας σημαδέψει τη μαύρη ψυχή σας…

Χτυπάτε τους γιούς, τις κόρες της κι εκείνη σας κοιτά περήφανα ακόμα και εξοργίζεστε πιο πολύ… Βλέπετε, έχετε γεννηθεί από σκουλήκια και μάθατε να σέρνεστε… Νοιώθετε δυνατοί σα γεμίζετε το περιβάλλον σας με μιζέρια και πόνο... Νομίζετε πως είστε οι μοντέρνοι Θεοί,ενός τόπου γονατισμένου, μα γελιέστε….

Δε φροντίσατε να μάθετε, ΞΕΝΟΙ, γι αυτόν τον τόπο, γι αυτό το Λαό, γι αυτή τη μάνα… Και τώρα, μετά από όσα δοκιμάσατε, αρχίζετε και γονατίζετε μπροστά στο μεγαλείο…. Δε μπορείτε να κάμψετε το Φως, πότε άλλοτε σκουλήκια έκρυψαν τον ήλιο; ΠΟΤΕ! Μα τώρα είναι η ώρα να πληρώσετε την ασέβειά σας, να πονέσετε εσείς,να ματώσετε.

ΞΕΣΚΙΣΑΤΕ ΤΗ ΣΑΡΚΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΜΑΣ, ΤΗ ΧΑΡΙΣΑΤΕ ΣΚΛΑΒΑ, ΣΤΑ ΠΑΖΑΡΙΑ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ… ΤΩΡΑ ΘΑ ΔΕΧΘΕΙΤΕ ΤΗΝ ΤΙΜΩΡΙΑ ΣΑΣ. ΟΜΟΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΤΙΜΩΡΙΑ ΕΚΕΙΝΩΝ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑΝ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΕΣΑΣ, ΜΕ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ…. ΣΕ ΤΟΥΤΟ ΤΟΝ ΤΟΠΟ Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΠΛΗΡΩΝΟΤΑΝ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΘΑΝΑΤΟ ! ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΟΣ, ΒΑΣΑΝΙΣΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΤΙΚΟΣ, ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΑΡΜΟΖΕΙ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ Μ ΕΝΑ ΣΚΟΥΛΗΚΙ...